Francis Ysidro Edgeworth’s unduly neglected monograph New and Old Methods of Ethics (1877) advances a highly sophisticated and mathematized account of social well-being in the utilitarian tradition of his 19th-century contemporaries. This article illustrates how his usage of the ‘calculus of variations’ was combined with findings from empirical psychology and economic theory to construct a consequentialist axiological framework. A conclusion is drawn that Edgeworth is a methodological predecessor to several important methods, ideas, and issues that continue to be discussed (...) in contemporary social well-being studies. (shrink)

The purpose of this essay is to offer support for the substance view of persons, the philosophical anthropology defended by Patrick Lee in his essay. In order to accomplish this the author presents a brief definition of the substance view; argues that the substance view has more explanatory power in accounting for why we believe that human persons are intrinsically valuable even when they are not functioning as such, why human persons remain identical to themselves over time, and why it (...) follows from these points that the unborn are human persons; and responds to two arguments that attempt to establish the claim that the early human being is not a unified substance until at least fourteen days after conception. (shrink)

The free energy principle is notoriously difficult to understand. In this paper, we relate the principle to a framework that philosophers of biology are familiar with: Ruth Millikan’s teleosemantics. We argue that: systems that minimise free energy are systems with a proper function; and Karl Friston’s notion of implicit modelling can be understood in terms of Millikan’s notion of mapping relations. Our analysis reveals some surprising formal similarities between the two frameworks, and suggests interesting lines of future research. We hope (...) this will aid further philosophical evaluation of the free energy principle. (shrink)

This chapter provides an introduction to higher-order metaphysics as well as to the contributions to this volume. We discuss five topics, corresponding to the five parts of this volume, and summarize the contributions to each part. First, we motivate the usefulness of higher-order quantification in metaphysics using a number of examples, and discuss the question of how such quantifiers should be interpreted. We provide a brief introduction to the most common forms of higher-order logics used in metaphysics, and indicate a (...) number of questions which can be raised in such systems using logical vocabulary alone. Using a further example, we return to applications of higher-order logics in metaphysics. We also mention key developments in the history of higher-order logic as it pertains to metaphysics. Finally, we mention certain arguments which have been raised against the use of higher-order logic, and some ways of responding to them. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Aggregating individuals’ consistent attitudes might produce inconsistent collective attitudes. Some groups therefore need the capacity to form attitudes that are irreducible to those of their members. Such groups, group-agent realists argue, are agents in control of their own attitude formation. In this paper, however, I show how group-agent realism overlooks the important fact that groups consist of strategically interacting agents. Only by eliminating group agency from our social explanations can we see how individuals vote strategically to gain control of their (...) groups and produce collective attitudes we cannot make sense of if we treat groups as agents. (shrink)

There is conflicting experimental evidence about whether the “stakes” or importance of being wrong affect judgments about whether a subject knows a proposition. To date, judgments about stakes effects on knowledge have been investigated using binary paradigms: responses to “low” stakes cases are compared with responses to “high stakes” cases. However, stakes or importance are not binary properties—they are scalar: whether a situation is “high” or “low” stakes is a matter of degree. So far, no experimental work has investigated the (...) scalar nature of stakes effects on knowledge: do stakes effects increase as the stakes get higher? Do stakes effects only appear once a certain threshold of stakes has been crossed? Does the effect plateau at a certain point? To address these questions, we conducted experiments that probe for the scalarity of stakes effects using several experimental approaches. We found evidence of scalar stakes effects using an “evidence seeking” experimental design, but no evidence of scalar effects using a traditional “evidence-fixed” experimental design. In addition, using the evidence-seeking design, we uncovered a large, but previously unnoticed framing effect on whether participants are skeptical about whether someone can know something, no matter how much evidence they have. The rate of skeptical responses and the rate at which participants were willing to attribute “lazy knowledge”—that someone can know something without having to check—were themselves subject to a stakes effect: participants were more skeptical when the stakes were higher, and more prone to attribute lazy knowledge when the stakes were lower. We argue that the novel skeptical stakes effect provides resources to respond to criticisms of the evidence-seeking approach that argue that it does not target knowledge. (shrink)

This paper investigates the strange case of an argument that was directed against a positivist verification principle. We find an early occurrence of the argument in a talk by the phenomenologist Roman Ingarden at the 1934 International Congress of Philosophy in Prague, where Carnap and Neurath were present and contributed short rejoinders. We discuss the underlying presuppositons of the argument, and we evaluate whether the attempts by Carnap (especially) actually succeed in answering this argument. We think they don’t, and offer (...) instead a few sociological thoughts about why the argument seems to have disappeared from the profession’s evaluaton of the positivist criterion of verifiability. (shrink)

The main concern of this paper is the proper analysis of the NP celui-ci in French. The contribution of L. Tasmowski to this discussion is well known. In my view, this contribution makes two important points: 1) in its anaphoric uses, celui-ci cannot be analysed as a "nominal anaphoric" along the lines suggested by Corblin for its exophoric uses. This point is also made in Kleiber, Zribi-Hertz, Imoto ; 2) eventhough celui-ci like pronouns and definite NPS must be linked in (...) its anaphoric uses to a familiar discourse referent, it involves "une rupture de familiarité" [a familiarity break]. Basically, I will argue in this paper that these two points are correct, although they seem to draw the analysis of celui-ci in two opposite directions and look somewhat paradoxical. In this paper, I propose a solution to those difficulties which is based on the analysis of celui-ci as a "mentional NP". Other mentional NPs in French are, for instance, le premier, le second, ce dernier. Mentional NPS, it will be claimed, are just NPs which are associated to a previously established discourse referent by using only the properties of the previous mention having evoked this discourse referent in the discourse context. I will claim that there is a strong association between mentionals and NPs without a noun in French, namely that mentional references are achieved by NPs without a noun. I will show moreover that this specific kind of reference based on contingent properties of a discourse referent is the key for understanding how a coindexed NP produces the break in topic continuity noted by Tasmowski. (shrink)

This article explores the enduring mysteries of consciousness and the afterlife, two enigmatic topics that have fascinated humanity for ages. Despite extensive scientific efforts, the existence of an afterlife remains unproven, and understanding consciousness remains a significant challenge. The research introduces innovative hypotheses through simple thought experiments with empirical evidence and robust theoretical foundations. It delves into the complexities of consciousness, its relationship with the brain, and the need for interdisciplinary approaches encompassing physics, psychology, and philosophy. Boldly contemplating the probability (...) of a continuous consciousness after death, the study argues that existing evidence strongly supports this idea. Beyond theoretical implications, it envisions practical outcomes, suggesting that insights into these mysteries could enhance human well-being and contribute to a more harmonious world. In summary, this article embarks on a quest to shed light on age-old questions about consciousness and the afterlife. Through fresh methodologies, it aims to provide new perspectives that could reshape our understanding of existence and inspire intellectuals to positive individual and societal advancements. -/- . (shrink)

Introduction -- Historical essays -- The humanist brain : Alberti, Vitruvius, and Leonardo -- The enlightened brain : Perrault, Laugier, and Le Roy -- The sensational brain : Burke, Price, and Knight -- The transcendental brain : Kant and Schopenhauer -- The animate brain : Schinkel, Bötticher, and Semper -- The empathetic brain : Vischer, Wölfflin, and Göller -- The gestalt brain : the dynamics of the sensory field -- The neurological brain : Hayek, Hebb, and Neutra -- The phenomenal (...) brain : Merleau-Ponty, Rasmussen, and Pallasmaa -- Neuroscience and architecture -- Anatomy : architecture of the brain -- Ambiguity : architecture of vision -- Metaphor : architecture of embodiment -- Hapticity : architecture of the senses -- Epilogue: The architect's brain. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Comparison of Steve Fuller's and Alvin Goldman's social epistemologies.

Autonomous systems are machines that can alter their behavior without direct human oversight or control. How ought we to program them to behave? A plausible starting point is given by the Reduction to Acts Thesis, according to which we ought to program autonomous systems to do whatever a human agent ought to do in the same circumstances. Although the Reduction to Acts Thesis is initially appealing, we argue that it is false: it is sometimes permissible to program a machine to (...) do something that it would be wrong for a human to do. We advance two main arguments for this claim. First, the way an autonomous system will behave can be known in advance. This knowledge can indirectly affect the behavior of other agents, while the same may not be true at the time the system actually executes its programming. Second, a lack of knowledge of the identities of the victims and beneficiaries can provide a justification during the programming phase that would be unavailable to an agent at the time the autonomous system executes its programming. (shrink)

This paper proposes an abstract mathematical frame for describing some features of biological time. The key point is that usual physical (linear) representation of time is insufficient, in our view, for the understanding key phenomena of life, such as rhythms, both physical (circadian, seasonal …) and properly biological (heart beating, respiration, metabolic …). In particular, the role of biological rhythms do not seem to have any counterpart in mathematical formalization of physical clocks, which are based on frequencies along the usual (...) (possibly thermodynamical, thus oriented) time. We then suggest a functional representation of biological time by a 2-dimensional manifold as a mathematical frame for accommodating autonomous biological rhythms. The “visual” representation of rhythms so obtained, in particular heart beatings, will provide, by a few examples, hints towards possible applications of our approach to the understanding of interspecific differences or intraspecific pathologies. The 3- dimensional embedding space, needed for purely mathematical reasons, allows to introduce a suitable extra-dimension for “representation time”, with a cognitive significance. (shrink)

Philosophers from Hart to Lewis, Johnston and Bennett have expressed various degrees of reservation concerning the doctrine of double effect. A common concern is that, with regard to many activities that double effect is traditionally thought to prohibit, what might at first look to be a directly intended bad effect is really, on closer examination, a directly intended neutral effect that is closely connected to a foreseen bad effect. This essay examines the extent to which the commonsense concept of intention (...) supports a reasonably consistent and coherent application of double effect. Two important conclusions are these: (1) a number of traditionally proscribed activities involve a kind of “targeting” of innocents that can be taken to exhibit a direct intention to harm them; (2) a direct intention to harm need not involve a desire to harm in any ordinary sense of the latter expression. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Two of the staunchest critics of astrology presented their case in an article published in this journal that has since become a standard reference. The authors argue that the astrological experience is more likely to work by 'hidden persuaders' than by either objective or psychic criteria, yet their argument provides no evidence of this. The authors demand careful testing yet their own examples and claims against astrology are not careful. The metaanalysis claim mixes studies with widely disparate data types. The (...) parental tampering argument against Michel Gauquelin's planetary eminence findings lacks supportive evidence. The 'definitive' time twins test fails to define the criteria of resemblance. The test of predicting psychological test profiles does not discriminate between permanent personality dimensions and psychological states as astrology requires. The blind chart matching studies evaluated skills on the wrong parties where they would not be expected by either astrology or psychology. The authors fail to mention the most interesting and promising peer-reviewed astrological research studies that were available to them. Improved discourse with astrological subject matter experts is recommended. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Emotion is an important issue in Wittgenstein’s philosophy of psychology, yet the literature on this topic is quite small. Wittgenstein’s philosophical investigation is a grammatical one, and he tries to dissolve philosophical problems by using many philosophical methods. In this paper I examine the grammatical rules for some emotion words and the methods he employs in dealing with the philosophical problem of emotion. To facilitate this examination, I first analyze Wittgenstein’s treatment of the problem of sudden understanding, where the grammar (...) and methods are easier to comprehend. I will then show that the grammar and methods used by Wittgenstein in the cases of sudden understanding and emotion are rather similar. (shrink)

"[L]ove is not merely a contributor - one among others - to meaningful life. In its own way it may underlie all other forms of meaning....by its very nature love is the principal means by which creatures like us seek affective relations to persons, things, or ideals that have value and importance for us. I. The Look of Love.

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Many of our most important goals require months or even years of effort to achieve, and some never get achieved at all. As social psychologists have lately emphasized, success in pursuing such goals requires the capacity for perseverance, or "grit." Philosophers have had little to say about grit, however, insofar as it differs from more familiar notions of willpower or continence. This leaves us ill-equipped to assess the social and moral implications of promoting grit. We propose that grit has an (...) important epistemic component, in that failures of perseverance are often caused by a significant loss of confidence that one will succeed if one continues to try. Correspondingly, successful exercises of grit often involve a kind of epistemic resilience in the face of failure, injury, rejection, and other setbacks that constitute genuine evidence that success is not forthcoming. Given this, we discuss whether and to what extent displays of grit can be epistemically as well as practically rational. We conclude that they can be (although many are not), and that the rationality of grit will depend partly on features of the context the agent normally finds herself in. In particular, grit-friendly norms of deliberation might be irrational to use in contexts of severe material scarcity or oppression. (shrink)

There is no doubt that custard apple diseases are among the important reasons that destroy the Custard Apple plant and its agricultural crops. This leads to obvious damage to these plants and they become inedible. Discovering these diseases is a good step to provide the appropriate and correct treatment. Determining the treatment with high accuracy depends on the method used to correctly diagnose the disease, expert systems can greatly help in avoiding damage to these plants. The expert system correctly diagnoses (...) Custard Apple disease to make it easier for farmers to find the right treatment based on the appropriate diagnosis. Objectives: A specialized syllable language system was established for the diagnosis of Custard Apple plant disease. (shrink)

In this article, we develop a new approach to integrating philosophical phenomenology with qualitative research. The approach uses phenomenology’s concepts, namely existentials, rather than methods such as the epoché or reductions. We here introduce the approach to both philosophers and qualitative researchers, as we believe that these studies are best conducted through interdisciplinary collaboration. In section 1, we review the debate over phenomenology’s role in qualitative research and argue that qualitative theorists have not taken full advantage of what philosophical phenomenology (...) has to offer, thus motivating the need for new approaches. In section 2, we introduce our alternative approach, which we call Phenomenologically Grounded Qualitative Research (PGQR). Drawing parallels with phenomenology’s applications in the cognitive sciences, we explain how phenomenological grounding can be used to conceptually front-load a qualitative study, establishing an explicit focus on one or more structures of human existence, or of our being in the world. In section 3, we illustrate this approach with an example of a qualitative study carried out by one of the authors: a study of the existential impact of early parental bereavement. In section 4, we clarify the kind of knowledge that phenomenologically grounded studies generate and how it may be integrated with existing approaches. (shrink)

This article profiles one of my mentor's research focus. The scholar has consistently published on language, teaching and learning.

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

We provide an analysis of the public's having warranted epistemic trust in science, that is, the conditions under which the public may be said to have well-placed trust in the scientists as providers of information. We distinguish between basic and enhanced epistemic trust in science and provide necessary conditions for both. We then present the controversy regarding the connection between autism and measles–mumps–rubella vaccination as a case study to illustrate our analysis. The realization of warranted epistemic public trust in science (...) requires various societal conditions, which we briefly introduce in the concluding section. (shrink)

This dissertation has two main goals. The first is to provide a practice-based analysis of the field of inconsistent mathematics: what motivates it? what role does logic have in it? what distinguishes it from classical mathematics? is it alternative or revolutionary? The second goal is to introduce and defend a new conception of inconsistent mathematics - queer incomaths - as a particularly effective answer to feminist critiques of classical logic and mathematics. This sets the stage for a genuine revolution in (...) mathematics, insofar as it suggests the need for a shift in mainstream attitudes about the role of logic and ethics in the practice of mathematics. (shrink)

The objective of the paper is to implement and validate diagnosis in the medical field via refined neutrosophic fuzzy logic (RNFL). As such, we have proposed a Max-Min composition (MMC) method in RNFL. This method deals with the diagnosis under certain constraints like uncertainty and indeterminacy. Further, we have considered the diagnosis problems to validate the sensitivity analysis of the novel multi attribute decision-making technique. Finally, we gave the graphical representations and compared the obtained results with other existing measures in (...) refined neutrosophic fuzzy sets. (shrink)

In this paper, I present the recently much discussed Value Challenge for Theories of Knowledge and formulate Generic Theistic reliabilism as a theory, which can answer this challenge, with respect to Theism and the proposition ”God exists’.

The beginning of the 21st century has seen the renewed use of aesthetics as a critical and interpretive method within various discursive spheres. Particularly, and unsurprisingly, this move has been most pronounced in the discursive systems of philosophy and the artworld. It is to this more specific re-discovery that the authors in this journal address their arguments.

To reconcile true claims of de re necessity with the supposedly contingent existence of the concrete objects those claims are typically about, Kripkean essentialists invoke weak necessity. The claim that a is necessarily F is held to be equivalent to the claim that necessarily, if a exists then a is F. This strategy faces a barrage of serious objections a proper subset of which shows that the strategy fails to achieve its intended purpose. Relief can be provided via recourse to (...) a markedly non-Kripkean version of essentialism.1. (shrink)

This paper considers negative triggers and the interpretation of simple sentences containing more than one occurrence of those items . In the most typical interpretations those sentences have more negative expressions than negations in their semantic representation. It is first shown that this compositionality problem remains in current approaches. A principled algorithm for deriving the representation of sentences with multiple negative quantifiers in a DRT framework is then introduced. The algorithm is under the control of an on-line check-in, keeping the (...) complexity of negation auto-embedding below a threshold of complexity. This mechanism is seen as a competence limitation imposing the ‘abrogation of compositionality’ observed in the so-called negative concord readings . A solution to the compositionality problem is thus proposed, which is based on a control on the processing input motivated by a limitation of the processing mechanism itself. (shrink)

Here, I discuss how natural biological evolution might have selected human origin and the psychology of the better mind-brain. However, all humans are closely related; why do we make crimes, war, hate, and jealousy their primary reasons and overcoming methodologies? How can they gain their best happiness? What kind of philosophy apply to annalize this big question and convince humankind to evolve their mind? How we could achieve our optimum potential happiness by developing hidden intelligence to make the world a (...) happier place to live in. (shrink)

It is no surprise that the philosophy of religion, the many disciplines counted within the study of religion and theology, and religion-specific studies, all have their own methods and interests, and often proceed necessarily as conversations among small groups of experts. But the intellectual cogency and credibility of such studies also entails a problematization of the boundaries that divide them. While disciplinary distinctions are necessary and valuable, a freer flow of ideas and questions across boundaries is to the benefit of (...) all concerned. In particular, the philosophy of religion proceeds more fruitfully if, among its several dimensions, it is also intentionally comparative and inter-religious, vulnerable to the questions raised by insiders to traditions, and open to the implications of ideas for religious practice. (shrink)

In recent years, philosophy of science has witnessed a significant increase in attention directed toward the field’s social relevance. This is demonstrated by the formation of societies with related agendas, the organization of research symposia, and an uptick in work on topics of immediate public interest. The collection of papers that follows results from one such event: a 3-day colloquium on the subject of socially engaged philosophy of science (SEPOS) held at the University of Cincinnati in October 2012. In this (...) introduction, we first survey the recent history of philosophy of science’s social involvement (or lack thereof) and contrast this with the much greater social involvement of the sciences themselves. Next, we argue that the field of philosophy of science bears a special responsibility to contribute to public welfare. We then introduce as a term of art “SEPOS” and articulate what we take to be distinctive about social engagement, with reference to the articles in this collection as exemplars. Finally, we survey the current state of social engagement in philosophy of science and suggest some practical steps for individuals and institutions to support this trajectory. (shrink)

This discussion of Sergio Tenenbaum’s excellent book, Rational Powers in Action, focuses on two noteworthy aspects of the big picture. First, questions are raised about Tenenbaum’s methodology of giving primacy to cases in which the agent has all the requisite background knowledge, including knowledge of a means that will be sufficient for achieving her end, and no significant false beliefs. Second, the implications of Tenenbaum’s views concerning the rational constraints on revising our ends are examined.

This paper seeks to defuse two claims. On the one hand, I confront the Hildebrandian claim that Thomism, by placing the principium of love in the needs and desires of the lover rather than in the beloved, denies the possibility of transcendent love; on the other, I seek to refute the Thomistic objection that Hildebrand lacks a sufficient understanding of nature and its inherent teleology. In order to accomplish this, a distinction must be made between different kinds of principium or (...) “for-its-own-sakeness.” Using St. Thomas’ theory of friendship-love, I show how every affective movement in fact has two fundamentally different principia: an “end-desired,” and an “end-for-whom” the former is desired. I next note that “value” and “bonum honestum” each encompass both of these types of “worthiness,” and that the failure to distinguish between these two has led to much of the misunderstanding between Thomists and Hildebrandians: for while the latter sometimes seem to include inanimate objects like sunsets under the higher “worthiness” (as “ends-for-whom”), the former often tend to classify even the beloved under the lower “worthiness” (as a mere “end-desired”), which are both untenable positions. It is shown, however, that for St. Thomas it is the higher, more ultimate sense of “worthiness” that is the foundation of friendship-love, and that thus love remains a truly “transcendent” or “ecstatic” phenomenon. Two objections are then addressed: 1) St. Thomas’ claim that substantial unity is the greatest cause of love, and 2) his claim that man’s primary end is Vision. In both these respects I argue that Aquinas’ position needs correction; still I maintain that neither claim should be taken to imply that, for Aquinas, man is his own center, his own chief “end-for-whom.” Finally, while Hildebrand emphatically denies that natural teleology can explain man’s transcendence (a Thomistic position), this denial seems to flow simply from confusing two ways in which “nature” can be invoked as an explanation: where he sees it invoked as the final cause, Thomists actually invoke it as simply the formal cause of our love for our true Final Cause. (shrink)

How does consciousness vary across the animal kingdom? Are some animals ‘more conscious’ than others? This article presents a multidimensional framework for understanding interspecies variation in states of consciousness. The framework distinguishes five key dimensions of variation: perceptual richness, evaluative richness, integration at a time, integration across time, and self-consciousness. For each dimension, existing experiments that bear on it are reviewed and future experiments are suggested. By assessing a given species against each dimension, we can construct a consciousness profile for (...) that species. On this framework, there is no single scale along which species can be ranked as more or less conscious. Rather, each species has its own distinctive consciousness profile. (shrink)

Various philosophers authors have argued—on the basis of powerful examples—that we can have compelling moral or practical reasons to believe, even when the evidence suggests otherwise. This paper explores an alternative story, which still aims to respect widely shared intuitions about the motivating examples. Specifically, the paper proposes that what is at stake in these cases is not belief, but rather acceptance—an attitude classically characterized as taking a proposition as a premise in practical deliberation and action. I suggest that acceptance’s (...) theoretical usefulness in the ethics of belief has been hidden by its psychological obscurity. I thus aim to develop an empirically adequate and mechanistically specific psychological profile of acceptance. I characterize acceptance as centrally involving a cognitive gating function, in which we prevent a target belief state from having its characteristic downstream effects on reasoning, cognition, and action, and restructure those downstream processes. I then argue that there is substantial empirical support for the existence of the cognitive mechanisms needed to instantiate this view, coming from the science of emotion regulation. I argue that acceptance involves deploying the same mechanisms used in emotional response modulation to belief states: acceptance is doxastic response modulation. I then propose that having a better understanding of the psychological profile of acceptance leaves us better positioned to appreciate its potential usefulness for making progress on various puzzles within the ethics of belief. (shrink)

Can groups really be agents or is group agency just a fiction? Christian List and Philip Pettit argue influentially for group-agent realism by showing how certain groups form and act on attitudes in ways they take to be unexplainable at the level of the individual agents constituting them. Group agency is therefore considered not a fiction or a metaphor but a reality we must account for in explanations of certain social phenomena. In this paper, I challenge this defence of group-agent (...) realism by showing how it is undermined by individual-level analysis of how individuals interact within groups. While group agency can be a useful fiction, real agents are at the individual level, not the collective level. (shrink)

The study aimed to identify the strategic sensitivity and its impact on enhancing the creative behavior of Palestinian NGOs in Gaza Strip, and the study used the descriptive analytical approach and the questionnaire as a main tool for collecting data from employees of associations working in Gaza Strip governorates, and the cluster sample method was used and the sample size reached (343) individuals (298) questionnaires were retrieved, and the following results were reached: The relative weight of strategic sensitivity was 79.22 (...) (%), and the relative weight of creative behavior was 78.99 (%), a statistically significant relationship between all strategic sensitivity and creative behavior, and the presence of a sensitivity effect The strategy’s strategy on creative behavior, there are statistically significant differences in the scale dimensions attributable to the gender variable and the differences were in favor of females, there are no statistically significant differences between the averages of strategic sensitivity due to the age variable, and the educational qualification, and there were no statistically significant differences in creative behavior according to The gender variable, age, educational qualification, specialization, and the study presented a set of recommendations, the most important of which are: the need for civil organizations in Gaza Strip to seek funding from external countries in order to provide self-income for associations to face crises and give them independence Mechanism in order to keep them to carry out their role in society, the need to follow up the strategic plan of civil organizations using e-mails as they pave the way to reach excellence and creativity in the field of work. (shrink)

Shame is most frequently defined as the emotion we feel when we fail to live up to standards, norms, or ideals. I argue that this definition is flawed because it cannot explain some of the most paradigmatic features of shame. Agents often respond to shame with violence, but if shame is the painful feeling of failing to live up to an ideal, this response is unintelligible. I offer a new account of shame that can explain the link between shame and (...) violence. On my view, shame arises out of a tension between our identity and our self-conception: those things about which we feel shame are part of our identities, but they are not part of our self-conception. I conclude by arguing that this account of shame is a valuable moral emotion. (shrink)

A review of Personhood, Ethics, and Animal Cognition: Situating Animals in Hare’s Two-Level Utilitarianism, by Gary E. Varner. New York, NY: Oxford University Press, 2012. Pp. xv + 336. H/b £40.23. and The Philosophy of Animal Minds, edited by Robert W. Lurz. New York, NY: Cambridge University Press, 2009. Pp. 320. P/b £20.21.